Ομολογώ πως δεν συμμερίζομαι την ευφορία διαφόρων Ευρωπαίων αλλά και Ελλήνων πολιτικών και αρθρογράφων σχετικά με το τι επετεύχθη στις 21 Ιουλίου. Οι αμφιβολίες μου στηρίζονται στην χρηματοοικονομική αριθμητική του νέου πακέτου, στην δυναμική του χρέους που είναι εκρηκτική και λέει ακριβώς τα αντίθετα, αλλά και στο τελικό ισοζύγιο, δηλαδή τι κερδίζουμε και τι χάνουμε σε βάθος χρόνου.
Η Ελλάδα πάσχει από πρόβλημα φερεγγυότητας και όχι ρευστότητας. Το χρέος των 350δις (σύντομα 400δις) βρίσκεται κατά 70% σε ξένους επενδυτές και θα ξεπεράσει το 160% του ΑΕΠ. Επιμηκύνοντας και μετακυλίοντας το χρέος μας βελτιώνουμε την ρευστότητα αλλά τα προβλήματα θα τα βρούμε μπροστά μας και θα αναγκαστούμε να κάνουμε ξανά αναδιάταξη του χρέους που όμως θα γίνει με πολύ σκληρότερους όρους αφού μέσω της διαδικασίας αντικαθιστούμε το Ελληνικό δίκαιο με Αγγλικό στα δάνεια μας. Σε μερικά χρόνια (είναι 30-ετη τα νέα δάνεια) θα διαπραγματεύονται στην ελεύθερη αγορά και κανένας δεν θα μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να αγοραστούν απο κερδοσκοπικά κεφάλαια που θα μπορούν να καταφεύγουν σε διεθνή δικαστήρια για να πάρουν πίσω τα λεφτά τους αν υπάρχουν διαμάχες. Έχουμε παραδείγματα στο πρόσφατο παρελθόν τέτοιων κατασχέσεων και δικαστικών περιπετειών άλλων χωρών.
Η σχέση της Ελλάδος με την Ένωση δεν είναι πλέον σχέση ισοδύναμου εταίρου αλλά σχέση πιστωτή και δανειζόμενου. Πλέον κάθε απόφαση χώρας της Ένωσης θα περνά από το πρίσμα του χρέους μας προς αυτήν με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Δεν είναι σωστό αυτό που διατυπώνουν πολλοί, δηλαδή ότι με την συμφωνία μειώθηκε το χρέος. Από τα 109δις που μας δίνουνε, τα 34δις πάνε για αποπληρωμή ομολόγων που λήγουν, άρα ούτε αυξάνεται ούτε μειώνεται το χρέος, τα 20δις θα αγοράσουν ομόλογα ονομαστικής αξίας 32δις άρα μειώνουμε το χρέος κατά 12δις. Όμως, ταυτοχρόνως παίρνουμε καινούργια δάνεια 36δις για να αγοράσουμε ασφαλή 30ετη μηδενικού κουπονιού ομόλογα που θα δώσουμε σε αυτούς που θα κάνουν την μετακύλιση και 20δις νέα δάνεια για να τα δώσουμε στις τράπεζες ως κεφάλαια. Το αριθμητικό συμπέρασμα είναι ότι το συνολικό χρέος αυξάνετε κατά 44δις περίπου. Δηλαδή πάμε κοντά στα 400δις χρέος έστω και αν αύριο μηδενίζαμε το έλλειμμα μας, πράγμα απίθανο. Επιπροσθέτως θα πρέπει να πληρώνουμε το κουπόνι στα μετακυλισμένα ομόλογα 5.5-6.2% ή περί τα 7δις το χρόνο. Το θετικό στοιχείο είναι ότι μας δίνεται περίοδος χάριτος 10 ετών με ένα πολύ καλό επιτόκιο 3.5%. Η θετική όμως αυτή παράμετρος αναιρείται από τον παρακάτω υπολογισμό.
Με βάση τα παραπάνω δεδομένα η Ελλάδα πρέπει να έχει πρωτογενές πλεόνασμα άνω του 3% το χρόνο για 10 χρόνια, με ταυτόχρονη ανάπτυξη 6% (πληθωρισμός 3% και πραγματική ανάπτυξη 3%) για τα επόμενα 10 χρόνια για να φτάσουμε το 2024 να έχουμε 100% του ΑΕΠ χρέος. Οι πιθανότητες αυτού του σεναρίου, ας είμαστε ρεαλιστές, είναι μηδαμινές ό,τι και να λένε οι πολιτικοί μας.
Οι Ελληνικές τράπεζες δεν είχαν την επιλογή ή την πολυτέλεια να μην αγοράσουν Ελληνικά ομόλογα όντας τοπικές τράπεζες. Δεν πρέπει να συμμετάσχουν την μετακύλιση αλλά πρέπει να διαφυλάξουν το ενεργητικό τους για να δώσουν ώθηση στην Ελληνική οικονομία. Αντί αυτού υποχρεώνονται να κλειδώσουν ενεργητικό σε 30-ετή ομόλογα. Για την Ελλάδα είναι σημαντική απώλεια αφού αντιπροσωπεύουν το 20% του συνολικού ενεργητικού ενώ στις χώρες της Ευρώπης ειναι αμελητέο πσοσοστό.
Τι ακριβώς καταφέραμε λοιπόν με αυτό το δήθεν πακέτο σωτηρίας; Δεν αγόρασε η Ελλάδα χρόνο αλλά οι Ευρωπαίοι και Έλληνες πολιτικοί. Συμμερίζομαι λοιπόν πλήρως την ευφορία των πολιτικών αλλά όχι τους λόγους τους. Είναι πακέτο επιβίωσης του χρέους και των πολιτικών και όχι της Ελλάδος. Η Ελλάδα είτε το θέλουμε είτε όχι γίνεται η πρώτη πλήρως ενωμένη χώρα της Ευρώπης, χάνοντας σημαντικά χαρακτηριστικά εθνικής κυριαρχίας στο βωμό του χρέους. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει στις αγορές για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και θα εξαρτάται πλήρως από την διάθεση των εταίρων-πιστωτών μας. Δεν σκοτώσαμε το τέρας του χρέους, απλώς το κοιμίσαμε για λίγο καιρό. Κανένας δεν θα δανείσει όταν είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα ξαναγίνει αναδιάρθρωση (ίσως και περισσότερες από μια) με μεγάλη απομείωση κεφαλαίου για να καταστεί το χρέος βιώσιμο. Δεν βάλαμε πάτο στο βαρέλι απλώς επιμηκύναμε το βαρέλι.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12338&subid=2&pubid=111739168
No comments:
Post a Comment