Italy

Η Ιταλια αν και δεν είναι Ελλάδα εχει συνολικό χρέος ύψους 1.7 τρις Ευρω. Καθε 1% αυξησης των επιτοκίων πρόσθετη 17δισ στο κόστους δανεισμού το χρόνο. Υπο αυτο το πρίσμα τα 48δις περικοπών της ιταλιας δεν φτάνουν αφου ηδη τρεχει με 4.5% ελλείμματα. Ας μην ξεχνάμε ότι η Ευρώπη τράβηξε την σκανδάλη όταν η Ιρλανδία και η Πορτογαλία ξεπέρασαν το μαγικό 7% επιτόκιο. Η Ιταλία και η η Ισπανία είναι πολύ κοντά στα 6.18%.

Το ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας δεν εχει τους αναγκαίους πόρους για να αντιμετώπιση μια κρίση στην Ιταλία και στην Ισπανία. Οι δυο αυτές χώρες μαζί με την Ιρλανδία Ελλάδα Πορτογαλία είναι περίπου το 32% των Εγγυήσεων του ταμείου. Αν φύγουν θα πρέπει να αυξηθεί το ποσοστό της Γαλλίας και της Γερμανίας (σε 75%) και τότε θα έχουμε την υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητος της Γερμανίας Γαλλίας όσο αυτό και αν σας φαίνεται παράξενο. Το τέρας του χρέους δεν καταπολεμάτε με ημίμετρα και δονκιχωτικες δηλώσεις για ισχυρή οικονομία ή με δηλώσεις κατά των αγορών. Θέλει πολιτική βούληση, θέλει εργα και πράξεις και μεγάλες αλλαγές.

Για να μειωθεί το χρέος υπάρχουν οι εξής τρόποι  1) Δημοσιονομική αυστηρότητα αν είναι δυνατόν 2) Υψηλός πληθωρισμός που ουσιαστικά θα μείωση το χρέος αλλα και την αγοραστική δύναμη των κατωτέρων κοινωνικών στρωμάτων 3) Διαγραφή χρέους και πιστωτικό γεγονός 4) Τύπωμα χρήματος απο την ΕΚΤ και κρίση πληθωρισμού αλλα και νομισματος.

Στην Ευρωπη η δημοσιονομική αυστηρότητα προσκρούει στην αδυναμία των πολιτικών ηγεσιών που χρόνια τωρα λεγαν και εκαναν το ακριβώς αντίθετο. Έχουν έλλειμμα αξιοπιστίας οπως και στην Ελλάδα. Χρόνια τωρα ολοι οι πολιτικοί ξόδευαν αλόγιστα για να επανεκλεγουν (αυτός είναι και λόγος ύπαρξης τους αν θέλουμε να είμαστε λίγο κυνικοί) και δεν νοιαζόντουσαν για το μέλλον και το κοινό καλό.

Ο υψηλος πληθωρισμός είναι μια λύση αλλα η ΕΚΤ δεν θα τον αφησει να ξεπεράσει το 2-3% όπως στην Βρετανία. Η αποστολή της ΕΚΤ καθορισμένη απο την Συνθηκη του Μααστριχτ ειναι η νομισματική σταθερότητα και οχι να τυπωνει χρήματα για να σώνει χώρες μελη. Η διαγραφή του χρέους που ίσως να είναι και η καλύτερη και δικαιότερη λύση αφού τιμωρεί τις ακρότητες και τις κακές επενδυτικές επιλογές τοποθετήσεις κεφαλαίου απο τράπεζες και κεφαλαιούχους εχει απορριφθεί απο τους Ευρωπαίους πολιτικούς λογω πολιτικού κόστους.

Το τύπωμα χρήματος απο την ΕΚΤ απαγορεύετε απο την συνθήκη του Μααστριχτ η όποια για να αλλάξει θέλει την αποδοχή και των 27 χωρών. Άρα φτάνουμε σε ένα τεράστιο αδιέξοδο πολιτικής και οργανων. Κατι ομως πρέπει να ενδώσει αν δεν θέλουμε Η Ένωση να διασπαστεί και το Ευρω να παραμείνει νόμισμα. Αυτό το αδιέξοδο βλέπει η αγορά και αντιδρά.

Η κρίση στην ευρωπη μεταλλάσσετε απο κρίση χρέους σε κρίση εμπιστοσύνης για το ευρωπαϊκό πείραμα και τους Ευρωπαίους πολιτικούς. Αποδεικνύετε περίτρανα πως με μονο την νομισματική ενωση και χωρις περαιτέρω πολιτική και δημοσιονομική ενωση το ευρω και και η Ενωση κινδυνεύει με κατάρρευση. Την δεκαετία του 90 πολλοί οι οικονομολόγοι αλλα και οι κεντρικές τράπεζες συμπεριλαμβανόμενης και της γερμανικής εξέφραζαν έντονες αμφιβολίες αν μονο με νομισματική ενωση δηλαδή μόνο με ενα κοινό νόμισμα και μια ανεξάρτητη ΕΚΤ θα μπορούσε να επιτευχθεί μια βιώσιμη ένωση. Μάλλον είχαν δικιο. Αν η ευρωπη δεν προχωρήσει σε αλλαγή της συνθήκης του Μααστριχτ (1992) δίνοντας στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο την δύναμη να επιβάλλει φόρους και εστω κάποια ελάχιστη κοινη δημοσιονομική πολιτική η Ευρωπη θα κινδυνέψει με διάσπαση. Ας μην ξεχνάμε πως το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο ειναι το μοναδικό όργανο της ένωσης που ειναι δημοκρατικά εκλεγμένο. Ούτε η Επιτροπή ουτε η ΕΚΤ που τωρα μας επιβάλλουν τις οικονομικές πολιτικές τους είναι εκλεγμένα όργανα απο το λαό της ευρωπης. Για παράδειγμα δεν μπορει και δεν πρέπει να δεχθούν οι Ευρωπαίοι το περίφημη Ευρωομολογο αν δεν υπάρχουν δημοκρατικά όργανα που θα λογοδοτούν στους Ευρωπαίους πολίτες για το που πανε και πως ξοδεύονται τα χρήματα. Το Ευρομολογο θα είναι επικίνδυνη τροπή στην Ευρώπη αν δεν συνοδεύεται με θεσμικές αλλαγές στον τρόπο διαχείρισης των χρημάτων. Ας μην ξεχνάμε οτι το σύνθημα Κανενας φορος χωρις κοινοβουλευτική αντιπροσώπευση ηταν αυτο που εκανε την Αμερικη να επαναστατήσει ενάντια στην Βρετανικη αυτοκρατορία.

Οι Ευρωπαιοι πολιτικοί εξακολουθούν να κάνουν τα ιδια λάθη. Δηλαδή πιστεύουν πως με δηλώσεις όπως αυτες του Μπερλουσκονη χθες του Γιουνκερ και του Ελληνα πρωθυπουργού παλαιότερα αλλά και άλλων περι δήθεν επιθέσεων κερδοσκόπων και ισχυρής οικονομίας μπορούν να κοροϊδευόμουν τις αγορές. Υπάρχει πραγματικά μεγαλο προβλημα χρεους στην ευρωπαϊκή ένωση λόγω της ανευθυνότητας των πολιτικών και της ανικανότητας τους να εφαρμόσουν τα συνεφωνημενα όπως το Σύμφωνο Σταθερότητας και ανάπτυξης. Ακόμα και ο Ρομανο Προντι πριν απο λίγα χρόνια ειχε πει οτι το σύμφωνο είναι ηλίθιο. Οι πολιτικές ηγεσίες εχοντας συνηθίσει στην πολιτικη της σπατάλης και του φτηνου δανεισμού αδυνατούν να βγουν και να πουν στο κόσμο οτι το πάρτη τελείωσε. Ακόμα και η ισχυρή Γερμανια εχει χρέος περι το 80% του ΑΕΠ αν συμπεριλάβουμε και το χρέος των τοπικών κρατιδίων.  Απλώς το κρύβουνε καλύτερα. Ας μην ξεχνάμε οτι η Γερμανια εχει Κακια τραπεζα (Δεινοτραπεζα οπως τις λεω) FMS Wertmanagement  για να μαζέψει την κατάρρευση της Hypo Real Estate και εχει ψηφίσει πακέτα βοηθειας προς τις τράπεζες ύψους 480Δις. Στην Ελλάδα δεν φτάσαμε ακόμα εκεί.

Η Ελλάδα δυστυχώς μάλλον λόγω ανικανότητας δεν διαπραγματεύτηκε καλά το πακέτο στις 21 Ιουλιου. Έπρεπε να είχε προτείνει και να επιμείνει σε κούρεμα 50% του χρέους και ας ήταν πιστωτικό γεγονός. Στα κράτη υπενθυμίζω δεν υπάρχει χρεωκοπία αλλά αναδιάρθρωση. Τώρα όπως είπε και ο ΟΟΣΑ ουτε σε 20 χρόνια δηλαδή μια γενιά δεν αρκεί για να βγούμε από τα δεσμα μας.

Πέρυσι αστειευόμενοι λέγαμε οτι η εξίσωση των σπρεντς ηταν Λουκα Κατσελη και Πρωθυπουργός ισον 100 μονάδες βάσεις γιατι κάθε φορά που κάνανε δηλώσεις ανέβαιναν τα σπρεντς κατα 100. Τωρα το ίδιο λέμε για τον Μεπρλουσκονι και το Ευρογκρουπ.